پالایشگاه نفت ستاره خلیج‌فارس به عنوان بزرگترین پالایشگاه میعانات گازی جهان، طی عقد توافق‌نامه با صندوق ملی محیط زیست به طرح صیانت از منطقه حفاظت‌شده گنو هرمزگان ورود کرد

کوه گنو به نسبت دیگر مناطق جنوب هرمزگان، هوایی معتدل دارد. این مکان به دلیل آب‌وهوا و طبیعت متفاوت، هم اهمیت زیست‌محیطی برای طبیعت دوستان پیداکرده و هم به یک نقطه گردشگری و تفریحی برای مردم تبدیل‌شده است؛ اما جاده‌های منطقه حفاظت‌شده کوه گنو، همواره بی‌حفاظ اند و امنیت جاده‌هایش رهاشده است. نحوه ورود، خروج و توقف گردشگران با خودرو به‌درستی کنترل نمی‌شود. این عدم کنترل‌ها باعث شده، همواره شاهد حوادث دل‌خراش و مرگ باری باشیم. سقوط رانندگان به دره های این کوه به دلایلی چون ایمن نبودن جاده یا عدم هوشیاری راننده هایی که در این مکان الکل و مواد مخدر مصرف کرده اند؛ رخ می دهد. این حوادث ازجمله مواردی اند که کاملاً قابل‌پیشگیری هستند اما دلیل مسکوت ماندن آن بدرستی مشخص نیست.

جاده‌ای پرپیچ‌وخم و پرمخاطره که فاقد دید کافی و حداقل استانداردها است؛ گردنه‌های کوه گنو از اول امسال تاکنون 4 فوتی و 21 مجروح بر جای گذاشته است. عرض کم جاده، پیچ‌های خطرناک، شیب‌های تند علت اصلی انحراف و واژگونی خودروهای گردشگران بوده است. پستی‌وبلندی‌های ناشی از کوهستانی بودن مسیر در کنار تخریب براثر فرسایش و عدم بهسازی، نوسازی و تعریض این محور پررفت‌وآمد، نبود گاردریل، علائم رانندگی همواره، این جاده را حادثه‌خیز کرده است. گردنه‌های گنو حال‌وروز خوشی ندارند. این جاده فاقد ایمنی لازم و کافی است و همین موضوع علت اصلی وقوع حوادث و تلفات جانی است؛ گفته می‌شود 20 دستگاه اجرایی از این مسیر استفاده می‌کنند، با این حال مسئولان نه‌تنها در راستای ترمیم و بهسازی این محور اقدامی انجام نداده‌اند که رسماً از قبول مسئولیت شانه خالی می‌کنند.

تصاویری به‌ دست صبح ساحل رسیده که نشان می‌دهد یک پژو پارس به پایین دامنه کوه گنو سقوط کرده است.

زباله‌های رهاشده در ساحلی زیبا همچون ساحل سرخ هرمز و کوهی پرپیچ‌وخم چون کوه گنو، موجب جلوگیری از زیبا ماندن منظره آنان شده است. جزیره هرمز همواره در بحث جمع آوری زباله با مشکل مواجه بوده است. همچنین هر بار که به ساحل برویم، زباله‌هایی مانند بطری، تفاله چای، چوب‌های شکسته، تخمه و هزاران مورد متعفن دیگر رهاشده است. برخی از مردم به‌جای ریختن زباله‌ها، به‌ویژه شیشه‌های پلاستیكی درون سطل‌ها، آن‌ها را در کانال‌ها به‌واسطه در دسترس بودن و واقع‌شدن خورها در كنار خیابان می‌ریزند كه ضمن آلودگی محیط‌زیست به سمت دریا سرازیر می‌شود.